Steden en daarna stranden

Pjieuw, op dit moment kijk ik de foto's terug van de afgelopen weken.
Ik zou bijna vergeten waar we soms allemaal zijn geweest.
Want het voelt inmiddels alsof we al best een tijd weg zijn en dat is natuurlijk ook zo. 

Aan de Ligurische kust hebben we veel gezien.
Zo zijn we naar de grotten van Toirano geweest, met heuse stalactieten en stalacnieten. Een van de dingen die ik wel onthouden heb van aardrijkskunde.
Erg indrukwekkend om te zien!
Daarnaast weer tal van kustdorpjes bezocht zoals; Finale Ligure en Noli. Daan heeft nog een dag naar San Remo gefietst, het is net Tom Dumoulin.

We vervolgden onze weg langs de Ligurische kust en reden richting Cinque terre, wat vijf dorpen betekent.
Vijf idyllische dropjes aan een rotsachtige kust; Monterossa al Mare, Vernazza, Corniglia, Manarola en Riomaggiore. 
Wij hebben gelopen van Riomaggiore naar Manarola, die verbonden is met het '' liefdespad''. Deze was helaas nog steeds gesloten.
8 jaar geleden, wanneer ik met mijn ouders hier was wilden we namelijk deze route ook al eens lopen..
In de plaats daarvan hebben we een helse en steile tocht om hoog gelopen, in een te warm jurkje omdat ik dacht een '' ontspannen wandeling'' te gaan lopen.

'S avonds hebben we nog wilde zwijnen gespot, een moeder met vier biggetjes ( helaas geen foto's van).

Hierna trokken we door richting het zuiden, we sliepen op de heuvel met uitzicht op de prachtige stad Florence.
Onderweg, omdat we er toch langs kwamen hebben we nog een stop gemaakt bij Pisa.
Ondanks dat ik dacht dat het alleen maar ging om de scheve toren had Pisa nog meer moois in petto.
Namelijk ook de Dom van Pisa, de Baptisterium, allemaal op hetzelfde plein, dus dat was mooi makkelijk ;).
Daarnaast is het wel een gekkenhuis aan toeristen, de ene pose nog gekker dan de ander. Ik zelf heb hier leuk aan mee gedaan ;).

Hoe meer we rijden in Italië, hoe meer we gewend raken aan het gehaaste rijden.
Maar elke keer zien we dingen gebeuren waarvan we denken, dit had echt niet in Nederland gekund!
Zoals; weggevaagde stopstrepen, een 90 km/h bord net voor een bocht, een fruitkraampje aan de snelweg, inhalen op uitvoegstroken...
En zo kan ik nog wel even doorgaan, het is  echt ongelofelijk. Tot nu lachen we erom, omdat we zelf nog nergens betrokken zijn geraakt.
Het verbaast ons zelf ook wel een beetje dat er nog geen krasjes en/of deukjes op onze auto zitten. 

Florence daarentegen is prachtig, wauw wat een stad vol cultuur.
Ondanks dat we beide geen kunstliefhebbers zijn, sprak de stad ons enorm aan.
We hebben het bekende museum Uffizi overgeslagen ( ik kan nog geen Picasso onderscheiden van een Rembrand) we vonden ons er gewoon niet zo tussen passen.
Wel hebben we het Galileo museum bezocht, over de bekendste wetenschappers en uitvindingen ooit. Zoals een barometer, sterrenkijker, wereldbol en nog veel meer andere dingen hoe men in de vroegere tijden dingen hebben gewogen en gemeten. Ook lag de middelvinger van Galileo zelf als eerbetoon, ik vond het een beetje luguber. 
We hebben de Duomo Santa Maria bezocht, wat een immens grote kerk en ook nog eens prachtig. De vele pleinen zijn bezocht met als hoogte punt piazza Michelangelo.
Net buiten de stad op een heuvel waardoor je met een fantastisch uitzicht wordt beloond na een klimmetje.

Ook zaten we in de buurt van Lucca, dus nu we er toch zijn dachten we. Lucca hebben we dus ook nog meegepakt.
Lucca is een klein gezellig en oud stadje waarin je door de stadsmuur loopt om toegang tot de stad te krijgen.
Met als hoogtepunt piazza dell 'anfiteatro, een plein die ommuurd is, vroeger was dit een amfitheater.
Amfitheaters werden vroeger gebruikt voor gladiatorengevechten en gevechten met wilde dieren.
Bizar als je nagaat dat dit vroeger echt gebeurde, en als je voor zo'n amfitheater staat kun je het je zo voorstellen.

Na Lucca waren we een beetje '' stedenmoe'' en het weer zag er wat wisselvallig uit in Toscane.
We besloten op het laatste moment de ferry te pakken naar Sardinië, we wilden natuur, zon, zee  en strand en even geen steden.
Sardinië is na Sicilië het grootste eiland van Italië en zelfs van de middellandse zee.
Sardinië is bijna net zo groot als Nederland, maar heeft maar 1,65 miljoen inwoners.

Sardinië staat bekend om zijn witte stranden en azuurblauwe zee.
Dat is precies wat we gedaan hebben. Genieten van het mooie weer, witte stranden en heerlijke zee ( ook qua temperatuur). 
Ook hebben we wandelingen in het binnenland gemaakt ( Corrupa kloof) en langs de stranden.
Het binnenland is rots en bergachtig, persoonlijk vind ik het erg mooi.
Ze hebben er veel berggeiten en in het zuiden zelfs flamingo's. Ook deze hebben we gespot.

Na een kleine week, één hele mooie camping en één verschrikkelijke caravan stalplaats als camping ( wat als een agriturismo aangegeven stond).
En waar we ook nog als Johanna en Simon aangesproken werden, onze namen volgens paspoort.
Was het tijd om weer naar vaste land te gaan. Net als de heenweg pakten we de boot om 22.00 uur en kwamen we om 06.30 uur aan in Livorno.

Via Volterra reden we naar onze agriturismo.
Volterra is een oud stadje wat gelegen ligt op een Toscaanse heuvel met een adembenemend uitzicht over de Toscaanse heuvels, wauw!
Op dit moment zitten we op een prachtige agriturismo met uitzicht op de Toscaanse heuvels, een familie die eigen wijnen, olijfolie en graan/ broden produceert.
Dit is hoe we Toscane voor hebben gesteld en het lijkt niet op het Hammerflier Brigitte :P haha.
Vrijdag gaan er we een hapje eten, nu al zin in!

De tijd vliegt zoals ik al eerder schreef, maar we benutten de dagen echt en we genieten nog steeds!
Het weer is ook nog steeds goed, vandaag zo'n 27 graden!

We denken nog wel vaak aan Vroomshoop!
Het gaat jullie goed in het oosten, ciao bello & ciao bella