Basilicata & Calabrië  

We bezoeken twee regio’s die relatief onbekend zijn, misschien heb je er wel eens van gehoord, misschien ook niet 😉.

Beide regio’s hebben ons enorm verrast. We starten met het heuvelachtige en rotsachtige Basilicata. We zitten midden in de herfst, nog net voordat de bladeren er af vallen, de kleuren zien er fantastisch uit in het zonnige Basillicata.

Basilicata staat voornamelijk bekend om het stadje Matera, waar we al geweest waren. Voor nu hadden we een bed&breakfast geboekt (kamperen doen we niet meer inmiddels) dichtbij het schilderachtige dorpje Castelmezzano. Gelegen in het nationale park Piccole Dolimiti Lucane (kleine Dolomieten) het lijkt wel of de tijd hier heeft stilgestaan, heel authentiek.

We moesten nog even boodschappen hebben, maar op donderdag is de ‘’ supermarkt’’ (het kleine dorpswinkeltje) in het dorp gesloten. We besluiten naar het volgende dorpje te rijden, 20 minuten verderop. Onderweg rijden we op een weg waarvan de andere helft helemaal verzakt is. Ondertussen kijken we in Italië nergens mee van op. Een dik uur later komen we thuis met de boodschappen. Net als de andere 75 dagen eten we pasta 😊.

In Basilicata bezoeken we nog zo’n schilderachtig dorpje, namelijk Pietrapertosa. Verder deed Basilicatia ons ook een beetje denken aan Toscane, maar dan wat groener. We hebben echt genoten van deze prachtige omgeving.

Maarja we zijn immers op reis en we moeten door. We rijden naar Calabrië en om precies te zijn naar Marina di Zambrone. Bij aankomst komen we erachter dat dit het Scheveningen is van Italië. Zomers is het hier druk, toeristisch en zijn er tal van restaurants. In november is het hier helemaal niks te doen. Zo waren wij de enige op het vakantiepark waar we een huisje hadden. Dat mocht de pret niet drukken. We zaten vlak naast Tropea, een dorp gelegen op een klif, aan een azuurblauwe zee en witte stranden. Ook heb je vanaf hier uitzicht op de Stromboli, een klein vulkaaneiland. De kustlijn van Calabrië is prachtig, ook wel de kust van de Goden genoemd!

We rijden verder het zuiden in van Calabrië, maar onderweg stoppen we in Pizzo, bij de kerk van Piedigrotta. Een kerk uitgehakt in een klif door Napolitaanse schipbreukelingen. Uit dankbaarheid voor het feit dat ze aan de dood ontsnapt waren. In de kerk staan Bijbelse figuren afgebeeld. In Pizzo eten we ook nog een lokale lekkernij, een tartufo. Hazelnootijs met een hart van chocolade en bedekt mat cacaopoeder. Het eten hier blijft een highlight!

Onze laatste dagen in Calabrië brengen we door in Scilla. Wederom een prachtig kustdorpje vlakbij de straat van Messina. Het stukje zee tussen het vaste land en Sicilië. Vanaf hier kun je Sicillië, dat slechts een paar kilometer verderop ligt, ook goed zien.

Vanuit Scilla bezoeken we het ‘’ spookdorpje’’ Pentedatillo gelegen tegen een berg. Toen in de jaren 70 aardbevingsgevaar naderde hebben alle inwoners het dorp verlaten en sindsdien is het verwaarloosd. Inmiddels proberen mensen weer opnieuw leven in het dorpje te blazen en kun je er als je wilt ook overnachten. De teller voor de huidige bewoners staat op 4 en er zijn 40 katten in het dorp. Heb je interesse om hier te gaan wonen, let me know 😉.

Op dit moment zitten we op het prachtige Sicilië waarover ik in mijn laatste blog na thuiskomt meer  ga vertellen. Dat is al snel want morgenavond (donderdag) begint onze terugreis met een bootreis van zo’n 20 uur van Palermo naar Livorno.

We zien elkaar dus weer snel.

Ciao ciao!