Rome, de Abruzzen, Amalfikust en Puglia deel 2

Zoals eerder beschreven, hier volgt deel 2 waarin we de zon opzoeken bij de Amalfikust en Puglia. Naar beide regio’s heb ik van tevoren enorm naar uitgekeken. Hieronder lees je wat we er van vonden 😉.

We vertrokken richting het zuiden, de zon en de warmte, we reden naar de Amalfikust.
De Amalfikust is een deel van de kust van de Italiaanse regio Campania. Het gebied loopt van Positano in het westen tot aan Vietri sul Mare in het oosten.
We houden het na de Abruzzen toch vol om te kamperen en komen uit bij Agriturismo Monte e Mare (bergen en zee).
We worden ontvangen door de grappigste man allertijden, in positieve zin leek het op een verstrooide professor (hij deed ons denken aan B100, van Bassie & Adriaan :P). Annamaria en Daan waren van harte welkom in zijn paradijs.
We sliepen op een heel klein veldje met uitzicht over zijn 150 jarige wijngaard die hij in bezit heeft van geërfd vader op zoon. Want zo gaat dat in Italië, alles draait hier om familie.
En op die wijngaarden was hij maar wat trots, elke dag kwam hij er wat over vertellen. Daarnaast had hij (Alfreddo) ook een eigen moestuin met verse vruchten en kruiden waarvan hij ons elke dag weer wat nieuws liet proeven.

In de regio hebben we Ravello, Amalfi, Positano en Maiori bezocht. De dorpen en de kust zijn schitterend. Vooral Positano is bekend van de vele Instagram foto’s die er geschoten worden. Daarnaast staat het ook bekend om de beroemde en rijke mensen die er hun vakantie er doorbrengen, wij dus niet, wij zijn plebs. Wij hebben er namelijk enkel een uurtje geparkeerd voor €7,-
Er zijn aan de kust en in de bergen maar heel weinig wegen. En de wegen die er zijn, zijn (natuurlijk) ontzettend smal. En de Amfalfikust is erg populair. Je raadt het al, veel drukte en getoeter op de wegen. Inmiddels kunnen we er al wat beter tegen en kunnen we er inmiddels wel een beetje van genieten. Alleen duurde het in deze regio ontzettend lang om van A naar B te komen.

Ook bezoeken we de stad Napels, woh deze stad is zo intens en chaotisch. Het heeft niet heel veel highlights waardoor je lekker door de stad kan wandelen, op het getoeter na. Napels staat bekend om de maffia, hier hebben we gelukkig niks van gemerkt. Onder de stad ligt nog een hele andere wereld van grotten, catacomben, galerijen, voorraadkamers, tunnels en oude watergangen, uitgehouwen in tufsteen. Napels wordt ook wel met lasagne vergeleken, een stad uit meerdere lagen 😉. In de tijd dat de Gomorra (de maffia) vrij actief was gebruikten zij deze ondergrondse gangen voor het smokkelen van drugs en hadden zij hier schuilplekken, letterlijk de onderwereld.

De pizza Magherita komt uit Napels. Deze pizza is destijds speciaal voor koningin Magherita gemaakt. De pizza Magherita is de eenvoudigste pizza die je kent. Een pizzabodem belegd enkel met 3 ingrediënten. Namelijk basilicum, mozzarella en tomatenpuree ( groen, wit en rood) oftewel de kleuren van de Italiaanse vlag ;). Deze is natuurlijk geproefd en beoordeeld --> Een heerlijke pizza!

Na deze chaotische dagen besluiten we even tot rust te komen door een gave, maar pittige hike te lopen. Check de foto’s voor het fenomenale uitzicht!

Op onze laatste dag wilden we graag naar de Vesuvius, een vulkaan met een doorsnede van acht kilometer en is 1.281 meter hoog. Na al veel te veel tijd te hebben verknooid aan het parkeren (je moest vooraf online reserveren, terwijl niemand dit weet). Het moest dus terplekke gebeuren, maar op de Vesuvius heb je geen bereik, dus van de Vesuvius af rijden totdat je bereik had…) Vervolgens vroegen zij ook nog geld om je met een shuttlebus weg te brengen en op te halen, maar dat was het ons waard. Uiteindelijk staan we bij de ingang van het Nationale Park, de Vesuvius, had je dit ook van te voren moeten reserveren in verband met maximum aantal bezoekers. Deze was natuurlijk vandaag al vol. Dit hebben we nergens gelezen en/of aangegeven staan en ook niet verwacht in het laagseizoen. We moesten even aan Igo denken, Italianen zijn oplichters, maffia!

We lieten ons niet op de kop zitten en vertrokken naar Pompeï. Bij het zien van dit gigantische dorp waren we de Vesuvius alweer vergeten. Op 24 oktober in 79,  volgde een niet verwachte uitbarsting van de Vesuvius, die Pompeï bedekte met een vier meter dikke laag vulkanische as en brokstukken. De eerste serieuze opgravingen begonnen in 1860. Inmiddels is ongeveer 60% van Pompeï opgegraven.
Pompeï is velen malen groter dan we gedacht hadden van te voren. De Vesuvius heeft veel verwoest maar lang niet alles. Door de vier meter dikke laag vulkanisch as is het nog goed in tact gebleven. Er zijn zelfs afgietsels van mensen te zien die overleden tijdens de uitbarsting, indrukwekkend!  Aan de hand van dit bezoek hebben we de film van Pompeï nog bekeken, aanrader!

Nadat we van Alfreddo voor vertrek een rondleiding hebben gehad van het hele proces om wijn te maken gevolgd door een kleine wijnproeverij om 11.00 uur in de ochtend vertrokken we naar Puglia. We hadden een stop gepland in Matera, in de regio Basilicata. Matera is beroemd om de zogenaamde Sassi, oftewel grotwoningen. Wat een plaatje is dit plaatsje, knoer gezellig en authentiek.

We hebben via airbnb een appartementje geboekt in de buurt van Bari, Torre al Mare. De volgende dag nemen we de fietsen mee die bij het appartement staan. Daan is veel te zuinig op zijn eigen fietsen :P. De Italiaanse fietsen zijn niet zo luxe en stevig als de Nederlandse fietsen, na welgeteld 1 kilometer trapte ik de ketting kapot. Dit kan overigens ook liggen aan mijn sterke trapvermogen 😉.
Gelukkig waren we nog ruim op tijd om de trein te nemen naar Monopoli. We dwarrelen tussen de witte huisjes en door de smalle straatjes en eindigen bij een mooi pittoresk haventje. Een zonnebril is een pré in Puglia, de zon kaatst namelijk in je ogen door de witte huisjes. Hierna nemen we de trein naar Polignano a Mare. Opnieuw een prachtig schilderachtig dorpje. Puglia heeft van die dorpjes waarbij je elk straatje op de foto wilt zetten, heel idyllisch.

Ik ben vrij actief op Instagram en zo kwam ik weer in contact met Nona, een Spaans meisje die ik tijdens mij Minor in Zweden heb leren kennen. Ze woont op dit moment samen in Italië met haar Italiaanse vriend die ze in Zweden ontmoet heeft. We spreken af in Bari. Ontzettend leuk om met haar herinneringen op te halen van de studententijd die we in Jönköping hebben gehad! De dag vliegt voorbij en ik moet bekennen dat we met name heel veel gepraat hebben en ik Bari niet heel goed heb gezien. Een goede reden om naar Puglia terug te keren!  

Onze roadtrip gaat verder, we hebben opnieuw een airbnb geboekt in een soort van grot in Ostuni, super cool. Voordat we daar inchecken besluiten we wat kleine dorpjes te bezoeken. We starten in Alberobello, wat bekend staat om de witte trulli’s. Trulli zijn (witte) huisjes van op elkaar gestapelde stenen met een kegeldak.  De stenen werden vroeger op elkaar gestapeld zonder cement. Dit was een truc om de belasting te omzeilen aangezien je belasting moest betalen als je een huis liet bouwen. Door de huizen met losse stenen te bouwen, konden de huizen ook gemakkelijk afgebroken worden wanneer er een controle kwam en kon men zo ontkomen aan de belastingen. Alberobello is mooi, maar ook toeristisch.

We bezoeken hierna nog de dorpjes; Locorotondo, Cisternino en Martina Franca. De dorpen zijn erg klein en enorm sfeervol en goed eten voor weinig geld. We komen aan in onze grotwoning midden in het centrum van Ostuni. Het is zaterdagavond en zo vaak zitten we niet in de stad. Een goede reden om de kroeg in te gaan. We komen terecht in een pub waar livemuziek is van een ontzettend leuke Italiaanse band, die veel interactie met het publiek heeft, zo ook met ons. Heerlijk om weer naar live muziek te kunnen luisteren, het was een leuke avond!

We besluiten nog wat verder naar het Zuiden te trekken en gaan naar Lecce. Een mooie stad met veel grote en sierlijke gebouwen. Vanuit Lecce hebben we een roadtrip gepland langs mooie plekken van Puglia. Landinwaarts is Puglia ook erg mooi. Erg groen ( hoe dit kan geen idee?) enorm veel olijfgaarden en rotsachtig. We bezoeken Grotta della Poesia, een mooi stukje kust. We vervolgen de weg naar Cava di Bauxite, een meertje omring door roodgekleurd gesteente. Die dag hebben we ook het meest Oostelijke en Zuidelijkste puntje van het vaste land van Italië bezocht. Het geeft je toch weer even het gevoel van ‘’ het einde van de wereld’’. Ik houd van eindeloos turen naar de zee. We stopten nog even bij een leuk strand, dronken koffie in Otranto en eindigden de dag in Gallipoli.

We hebben veel van Puglia gezien en ik kan zeggen dat ik er fan van geworden ben. Sfeervolle dorpjes, azuurblauwe zee en lekker eten ( behalve vis). Wat wil je nog meer?

We zitten nu in de bergen bij Castelmezzano, een schilderachtig dorpje in de regio van Basilicata. Na deze regio hebben we nog maar twee regio’s te gaan, namelijk; Calabrië en Sicilië. De tijd vliegt en voor we het weten zijn we weer terug in Nederland. Waar we stiekem al af en toe aan denken. Maar eerst genieten wij hier nog even van het vrije leven, de rust, het eten en elkaar 😉.

De volgende keer neem ik jullie mee naar de verhalen in Castelmezzano en de rest van Basilicata.
Want we wachten nog even met Calabrië en Sicilië door de storm die er op dit moment heerst. We hebben de tijd😉.

Arrivederci, ciao !